در عصر ویکتوریایی تاریخ مبل سلطنتی قدیمی، احیای مبلمان به سبک گوتیک وجود دارد.
مبلمان این دوره نسبت به قرن های گذشته پیشرفت های قابل توجهی داشته است. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با استفاده از انواع مختلف چوب سخت دوام بیشتری داشته باشند.
آنها همچنین بسیار تزئینی تر بودند، با تزئینات و کنده کاری های دقیق.
شما اغلب مبلمان گوتیک را خواهید دید که با شاخ و برگ و طرح های پیچیده تزئین شده اند، مانند گارگویل، تکیه گاه های پرنده، و اشکال چهار ورق و سه لوبی.
بسیاری از هنرمندان قرن بیستم مبل سلطنتی قدیمی را به عنوان بخشی از تولیدات هنری خود تجربه کردند. با ترکیب عملی بودن با سبک امضای آنها، دیدن تلفیق هنر و طراحی مبلمان در هر یک از این خلاقیت ها جالب است.
دالی بدون شک یکی از مشهورترین هنرمندان زمان خود است.
این هنرمند سوررئالیست در طول زندگی حرفه ای خود تعداد قابل توجهی از حکاکی ها، نقاشی ها و مجسمه ها تولید کرد.
اما آیا می دانستید که او مبلمان هم می ساخت؟ برخی از آنها مانند مبل Mae West Lips بسیار محبوب شده اند و توسط بسیاری از سازندگان اصلی مبلمان بازسازی شده اند.
اشیاء دیگر، مانند صندلی راحتی لدا و میز قهوه لدا، اندام های پیچ خورده و بی حال را تداعی می کنند که مشخصه سبک هنرمند است.
شکل روان و رسا آنها به طور مستقیم با قسمت عظیم آنها در تضاد است و آنها را تقریباً غیرقابل جابجایی می کند. چه کسی گفته اسراف نمی تواند با فایده هم قافیه شود؟
روی لیختنشتاین نیز به فهرست تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم پیوست که هنر و طراحی را با هم ترکیب کردند.
این هنرمند که به دلیل مشارکت خود در جنبش پاپ آرت مشهور بود، نقاشی های دو بعدی را به اشیاء سه بعدی تبدیل کرد.
لیختنشتاین به ویژه صندلی قلم مو و نیمکت عثمانی را خلق کرد که الهام گرفته از مجموعه نقاشی‌های او در سال 1965 است.
او با استفاده از قلم موی اکسپرسیونیستی انتزاعی خود، کار خود را به اشیایی محکم و محکم تبدیل می‌کند. این صندلی ترکیبی باورنکردنی از تصاویر نمادین هنرمند با مبلمان کاربردی است.
