صابون ماده تمیزکننده ای است که در تماس با آب کف می کند و از قالب گیری مواد مورد استفاده برای تمیز کردن در قالب یا تهیه آن به صورت مایع تشکیل می شود.
خاصیت پاک کنندگی صابون سیو هلو به دلیل توانایی آنها در بسته بندی ذرات روغنی است که آب را جذب می کند.
واکنش های شیمیایی در تولید صابون پیشتاز هستند.
صابون که اغلب برای تمیز کردن مو و بدن استفاده می شد، اکنون فقط برای تمیز کردن دست استفاده می شود.
با معرفی شامپوها، ژل های دوش و صابون های مایع، صابون های قدیمی کم کم از بین می روند.
در زمینه صنعتی، در پلاستیک، کشش فلز، ساخت رنگ، در تولید محصولات نساجی ضد آب و برای جلوگیری از زنگ زدن فلزات استفاده می شود.
ساده ترین روش صابون سازی سرد کردن آن است.
امروزه صابون ها را در بخاری دو جداره نگهداری می کنند.
چاپ تحت یک فرآیند خنک کننده مشابه فیلترها قرار می گیرد.
دستگاه های مدرن نه تنها صابون را خنک می کنند. آبش را می گیرد.
بنابراین، صابون پودر به دست می آید.
اسیدهای چرب خالص؛ صابون هایی که از طریق خنثی سازی با اکسیدهای قلیایی به دست می آیند عموماً به عنوان صابون توالت استفاده می شوند.
صابونی که برای پاکسازی کثیفی ها در حین شستن دست هایمان ده ها بار در روز استفاده می کنیم، تاریخچه ای ریشه دار دارد.
قبل از میلاد مسیح. صابون سازی که قدمت آن به 6000 سال می رسد، توسط هیتی ها با خاکستر و روغن ساخته می شد.
در تولید صابون که به شکل هیتی هاس – هاسا می باشد، امروزه نیز روغن یکی از مواد اصلی است.
صابون که در دوره های خاصی از تاریخ به عنوان وسیله مبادله نیز مورد استفاده قرار می گرفت، حتی در برخی دوره ها به عنوان دارو استفاده می شد.
در حالی که وسیله ای برای تبادل بین فنیقی ها و گول ها بود، محبوب ترین ابزار تمیز کردن زنان در دوره روم بود.
اولین سندی که در آن مقالات مربوط به صابون نوشته شد در بین النهرین قبل از میلاد بود.
این لوح های گلی مربوط به 3000 سال قبل از میلاد است.
