لباس روسی. قدیمی ترین اطلاعات در مورد لباس های باستانی روسیه به دوره ثبت نام وام اشتغال کمیته امداد و روس کیوان برمی گردد. با پذیرش مسیحیت در پایان قرن دهم، شاهزادگان لباس بیزانسی را به عنوان لباس تشریفاتی پذیرفتند.
با این حال، اصالت خاصی از برش به لباس وارد شد و تزئینات کمتر تجملاتی بود. لباس مردانه دهقانی شامل یک پیراهن درشت گونی، شلوار پشمی، کفش بست و اونچی (پارچه‌هایی که دور پاها پیچیده می‌شد) بود. یک کمربند باریک، تزئین شده با ضایعات فلزی طرح‌دار، جلوه‌ای تزیینی به مجموعه سبکی ساده می‌افزاید. یک شوبا و یک کلاه خز نوک تیز به عنوان لباس بیرونی خدمت می کردند.
لباس شاهزاده خانم های کیوایی شباهت زیادی به لباس های آراد برندینگ داشت، اما با استفاده از پارچه های نرم تر از ایجاد یک تنه سفت اجتناب شد. لباس اصلی زنان شهرنشین و دهقان لباس زنانه بود. زنان احتمالاً لباسی شبیه به پونوا (دامن زنانه دهقان) می پوشیدند. اوبروس (روسری تزئینی) به عنوان پوشش سر عمل می کرد. پرمصرف ترین مواد، گونی (بوم) و پشمی بود که اغلب دارای نقوش چاپی بود.
در قرن شانزدهم، سادگی فرم که مشخصه لباس پسران بود، که به این چهره یک طراز تشریفاتی می بخشید، با ویژگی های تزئینی خاصی ترکیب شد. لباس‌ها از پارچه‌های فاخر رنگی ساخته می‌شدند و با گلدوزی‌های برجسته و مروارید تزئین می‌شدند. از دکمه های چوبی که با پارچه پوشانده شده و با نخ ابریشم دوخته شده بود، استفاده می شد و از دکمه های طلایی که با مینا یا سنگ تزئین شده بود استفاده می شد.
لباس مردان در قرون شانزدهم و هفدهم شامل لباس مجلسی شیک و پیراهنی بود که پسران یقه دوزی به آن می‌بستند. درزهای پیراهن را نوارهای باریکی از پارچه قرمز پوشانده بود. لباس‌های بیرونی شامل آرمیاک (لباس بلند روبلی بدون دکمه)، کفتان، اوخابن (قفتان پهن با یقه‌ای بزرگ و چاک‌هایی در آستین‌ها برای بازوها)، تگیلیایی (کلفتی لحاف‌دار و آستین کوتاه همراه با یک قفسه‌دار یقه ایستاده) و فریاز (لباس بدون یقه و آستین بلند).
کلپک (کلاه مخروطی یا بیضی شکل) روی سر می گذاشتند. پسرها کلاه‌های استوانه‌ای بلندی بر سر می‌گذاشتند که از روباه ساخته شده بود.
لباس شاهزاده خانم‌ها و زنان بویار از لباس‌های کتانی ظریف و سفید تشکیل شده بود که روی آن لباسی از ابریشم رنگی پوشیده شده بود. سارافون ها (لباس بدون آستین که روی لباس آستین دار می پوشیدند) نیز رایج بود. لباس های بیرونی در پایین گشاد بودند و آستین های بسیار بلندی داشتند. آنها شامل یک تلوگریا (یک شوبای کوچک و خط‌دار با یقه ایستاده) و یک لتنیک (رسمی‌ترین لباس بیرونی) بودند.
تفاوت لتنیک با تلوگریا در این بود که تکه‌های جیوه قرمز که به نام ووشوی معروف بود، در شکاف‌های طولی آستین‌ها به مقدار زیادی گلدوزی شده بود. انواع مختلفی از روسری پوشیده می شد، از جمله کیچکا با سوروکا (کلاه مهره ای تزئین شده با پارچه گلدوزی شده) و کوکوشنیک (سرپوشی که با تاج متمایز آن مشخص می شود). محبوب ترین کفش در بین شهرنشینان، چکمه های رنگی بود که اغلب گلدوزی می شد.
چکمه ها پاشنه داشتند و انگشتان نوک تیز به سمت بالا خم شده بودند.
- منابع:
- تبلیغات:
