دفترچه یادداشت یک کتاب مفید یا دفتر تمرین است که می تواند به عنوان یک همراه مفید در محل کار، مسافرت و اوقات فراغت همراه باشد. نوت بوک ها در طرح های مختلف، از DIN A8 تا DIN A3، صحافی شده یا منگنه دار، خط دار، چک شده یا کاملا سفید موجود هستند.
مورد علاقه فعلی من: 14 × 9 سانتی متر، کتانی، کاغذ سفید.
اما برای من یک دفتر مشق طراحی شده بسیار بیشتر از کتابی است که در آن چیزی یادداشت کنم.
در چند هفته گذشته، در یک صفحه در دفترم یادداشت کردم که برای چه مواردی از آن استفاده می‌کنم.
دفتر خاطرات سفر، فهرست خرید، فهرست کارها، ظروف بازی، درب شیشه آبجو برای دفع زنبورها، مجموعه ایده‌هایی برای مقالات وبلاگ (چارچوب این مقاله نیز در آن ایجاد شده است)، فهرست کارهای اضطراری، مجموعه دستور العمل، صفحه نقاشی، فهرست کتاب‌هایی که می‌خواهم بخوانم.
بنابراین دفترچه یادداشت من یک جک از همه معاملات و همراه مورد اعتماد من است که به من کمک می کند تا درگیر نشوم و با هرج و مرج روزمره کنار بیایم.
البته می‌توانستم از گوشی هوشمندم هم برای این کار استفاده کنم.
من این کار را برای اطلاعات تماس و قرار ملاقات های جدید انجام می دهم.
اما مجبور نیستم و نمی خواهم تمام زندگی ام را دیجیتالی کنم.
برای من، یک نوت بوک مخفف آنالوگ، دفترچه راهنما و کاهش سرعت است و بنابراین برای عمری که فقط آنالوگ ممکن است، باید آن را در دست بگیرید و فقط سرعت خود را کاهش دهید تا پتانسیل کامل خود را توسعه دهید.
از زمانی که این مقاله وبلاگ را طراحی کردم، متوجه شده ام که ابزار نوت بوک چقدر کاربردی است.
فقط باید به آن توجه داشته باشید.
در متنی در مورد «خبرنگار خشمگین» اگون اروین کیش، با نقطه نرم او برای نوت بوک آشنا شدم.
اگر هانس یوزف اورتیل در دوازده سالگی ماجراها و تجربیاتش را یادداشت نمی کرد، کتاب «سفر برلین» در عصر کنونی من هرگز منتشر نمی شد.
در یک سخنرانی در مورد تصویر AfD از زنان، زنی در کنار من مشغول نوشتن در یک دفترچه مارپیچ است.
در سفری با قطار، توریستی از ژاپن را می بینم که در یک دفترچه یادداشت مولسکین، شخصیت ها را خط می زند.
