هنگام تصمیم گیری در مورد مکان لانه جدید، ممکن است دسته های بزرگتر زنبورها بیشتر از زنبورهای کوچکتر درست باشند.
زیست شناسان استرالیایی از دانشگاه سیدنی در ژوئیه 2013 گزارش دادند که این به دلیل “هوش” بالاتر دسته ها نیست، بلکه به دلیل انتخاب بیشتر و سریع تر به دلیل تعداد پیشاهنگان آنها است.
به اصطلاح پیشاهنگان به دنبال منابع جدید غذا، آب یا خانه جدید برای گروه خود هستند.
اینها زنبورهای مسن تر هستند، آنها فقط برای اولین بار از روز بیست و دوم زندگی کندو خود را ترک می کنند.
آنها تا چهار کیلومتر از کندو دور می شوند.
زمانی که پیشاهنگان یک منبع غذایی خوب پیدا کردند، به کندو عسل کف باز باز می گردند.
علوفه جویان از قبل در آنجا منتظر هستند و با رقص های مختلف از محل تغذیه مطلع می شوند.
اکنون محققان فرض می‌کنند که رقص تکان دادن به اندازه‌ای که جانورشناس کارل فون فریش تصور می‌کرد، برای جستجوی غذا اهمیت ندارد. یورگن تاوتز، رئیس Bee Research Würzburg e.V.، بر این عقیده است که طول فاز تکان دادن طول مسیر پرواز را نشان نمی‌دهد، بلکه تعداد تصاویری را که در طول پرواز از چشم زنبور عبور می‌کند، منعکس می‌کند.
بوها نقش عمده ای در جستجوی غذا دارند. زنبوری که غذا پیدا کرده است بوی محل تغذیه را به داخل کندو می آورد.
او همچنین می تواند از غده ای روی شکم خود استفاده کند تا منبع غذایی را با عطر خاصی که زنبورهای دیگر را جذب می کند مشخص کند.
هنگامی که یک کلنی زنبورهای تغذیه شده به شدت تولید مثل کرده و احساس کند کندو در حال سفت شدن است، در تابستان ملکه های جدیدی تولید می کند.
به طور معمول اکنون خود را تقسیم می کند، ازدحام می کند – و اغلب نمی تواند زنده بماند، زیرا فاقد زیستگاه مناسب است.
بنابراین، زنبوردار مداخله می کند و شرایط شروع بهینه را به کلنی جدید ارائه می دهد.
