سنگ مرمر یک سنگ دگرگونی است که از کانی‌های کربناته متبلور مجدد، معمولاً کلسیت یا دولومیت تشکیل شده است. سنگ مرمر معمولاً برگدار (لایه ای) نیست، اگرچه استثناهایی وجود دارد. در زمین شناسی، اصطلاح سنگ مرمریت آباده ممتاز به سنگ آهک دگرگون شده اشاره دارد، اما استفاده از آن در سنگ تراشی به طور گسترده تری شامل سنگ آهک دگرگون نشده می شود.
سنگ مرمر معمولاً برای مجسمه سازی و به عنوان مصالح ساختمانی استفاده می شود.کلمه “مرمر” از یونان باستان مشتق شده است از “سنگ بلورین و سنگ درخشان گرفته شده” شاید از فعل μαρμαίρω. این ساقه همچنین نیای کلمه انگلیسی “marmoreal” به معنای “مارمر مانند” است. شبیه یونان باستان اصلی.
مرمر سنگی است که از دگرگونی سنگ‌های کربناته رسوبی، معمولاً سنگ آهک یا دولومیت (سنگ) حاصل می‌شود. دگرگونی باعث تبلور مجدد متغیر دانه های معدنی کربناته اصلی می شود. سنگ مرمریت مشکی به‌دست‌آمده معمولاً از یک موزاییک به هم پیوسته از کریستال‌های کربنات تشکیل شده است. بافت‌ها و ساختارهای رسوبی اولیه سنگ کربناته اصلی (پروتولیت) معمولاً اصلاح یا تخریب شده‌اند.
سنگ مرمریت طوسی خالص حاصل دگرگونی یک سنگ آهک یا دولومیت بسیار خالص (فقیر از سیلیکات) است. چرخش ها و رگه های مشخصه بسیاری از انواع مرمر رنگی معمولاً به دلیل ناخالصی های معدنی مختلف مانند خاک رس، سیلت، ماسه، اکسیدهای آهن یا چرت است که در ابتدا به صورت دانه ها یا لایه هایی در سنگ آهک وجود داشتند.
رنگ سبز اغلب به دلیل سرپانتین حاصل از سنگ آهک یا دولومیت اصلی غنی از منیزیم با ناخالصی های سیلیس است. این ناخالصی های مختلف توسط فشار و گرمای شدید دگرگونی متحرک و متبلور شده اند.
سنگ مرمر سفید از زمان های کلاسیک به دلیل استفاده از آن در مجسمه سازی مورد توجه بوده است. این ترجیح به نرمی آن مربوط می شود که تراشیدن آن را آسان تر می کند، همسانگردی و همگنی نسبی و مقاومت نسبی در برابر خرد شدن.
همچنین، ضریب شکست کم کلسیت به نور اجازه می دهد تا قبل از پراکنده شدن، بین 12.7 تا 38 میلی متر به داخل سنگ نفوذ کند و در نتیجه ظاهر مومی مشخصی دارد که درخشش واقعی را به مجسمه های مرمری از هر نوعی می بخشد، به همین دلیل است که بسیاری از مجسمه سازان ترجیح می دهند و هنوز سنگ مرمریت هرسین را برای مجسمه سازی ترجیح می دهند.
- منابع:
- تبلیغات:
